Ήταν 27 Δεκεμβρίου του 1983, ημέρα Τρίτη. Στον σχετικά μικρό χώρο του ιστορικού clubRodeo, στο κέντρο της Αθήνας, κάτω από την πλατεία Βικτωρίας είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Αρκετοί από τους παρευρισκόμενους, καθώς πλησίαζαν το ταμείο για να προμηθευτούν το εισιτήριό τους, έβλεπαν με έκπληξη τον Παύλο Σιδηρόπουλο να βοηθάει τον άνθρωπο που δούλευε εκεί. Σημαδιακή λεπτομέρεια σε μια βραδιά όπου τέσσερα νέα παιδιά ανέβαιναν στη σκηνή για πρώτη φορά, ξεκινώντας μια πορεία που, με όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που χαρακτηρίζουν τη ζωή ενός αληθινού rock ‘n’ rollgroup, έμελλε να διαρκέσει 30 ολόκληρα χρόνια. Και το μέτρημα συνεχίζεται...
Η αλήθεια είναι πως έχουν γραφτεί πλέον πάρα πολλά για τους LastDrive, σε βαθμό που μοιάζει περιττό να προσπαθήσει κάποιος να προσθέσει κάτι παραπάνω. Οι ίδιοι ποτέ δεν γούσταραν ιδιαίτερα την προβολή, πολύ περισσότερο δε την υπερβολή, ακόμα και όταν πραγματοποίησαν μία θριαμβευτική επιστροφή, το 2007, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στην εγχώρια σκηνή – και, πιθανότατα, ούτε πρόκειται να επαναληφθεί.
“Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι”, είπαν στη σκηνή του Gagarin, πριν ακουστούν οι πρώτες νότες του “MidniteHop”, σε εκείνη την πρώτη από τις τρεις soldout βραδιές που συγκέντρωσαν παλιούς φίλους και, κυρίως, νεώτερους που το μόνο που ήξεραν μέχρι τότε ήταν τα τραγούδια τους και οι περιγραφές των παλαιότερων για τα live τους. Υπήρχαν και άλλες σπουδαίες Ελληνικές μπάντες τότε, αλλά εκείνο το πρώτο 7ιντσο, που κυκλοφόρησε με την υποστήριξη του δισκάδικου ArtNouveau, σου έδινε αμέσως να καταλάβεις πως κάτι το πολύ ξεχωριστό υπάρχει σε αυτό το συγκρότημα.
Ένα χρόνο αργότερα, ήρθε το “UnderworldShakedown” και μεταφερθήκαμε όλοι σε μια “ValleyOfDeath” πριν μας χτυπήσει αλύπητα, το 1988, ένα “Heatwave”. Πάνω από 25 χρόνια μετά, το πιο πολυτραγουδισμένο refrainστην ιστορία της εγχώριας σκηνής μιλάει για τη Cindy. Μοναδικός, ίσως, ανταγωνιστής του το καταιγιστικό “GoneGoneGone”, παρότι οι πιο πιστοί επιμένουν πως ακόμα κι αν δε νοιάζεται κανένας... “TheDevilMayCare”.
To 1989, παρεμβάλεται το φοβερό “Time” EP, με τα αγαπημένα όλων “HaveMercy” και “BlackLimo”, πριν έρθει το “BloodNirvana”, το 1990, που αρχικά μας θορύβησε με τον όγκο και την έντασή του μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλο albumείναι, “Overloaded” από ενέργεια και δυναμιτιστικό garage. To “BadRoads” θα συνοδεύει πάντα τις νυχτερινές μας περιπλανήσεις, ενώ το “ChainTrain” θα αποτελεί ένα από τα συναυλιακά highlights, κάθε φορά που οι Drive θα το συνδέουν, σχεδόν ανατριχιαστικά, με την εισαγωγή του “InterstellarOverdrive” των πρώιμων PinkFloyd.
1992, “FuckheadEntropy” και στις συναυλίες τους ακόμα γίνεται χαμός με το “KillheadTherapy” και το “ShotWithCrystalBallsInMyHands”. Δύο χρόνια αργότερα, το 1994, “Subliminal” με “BloodFromAStone” και “FinalKick”!
Το 2007, η επιστροφή. Δύο soldout συναυλίες, 10 ημέρες πριν την πραγματοποίησή τους. Μια τρίτη ημέρα προστέθηκε, για να ξεπουλήσει κι αυτή μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας. Έμοιαζε σα να είναι οι πάντες εκεί. Άνθρωποι που είχαν ταξιδέψει - χωρίς καμία δόση υπερβολής - από τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία, τη Γερμανία μόνο και μόνο για να βρεθούν εκεί. Κυρίως, όμως, πολλά νέα παιδιά που ήθελαν να διαπιστώσουν – με τα αυτιά, τα μάτια και την ψυχή τους – τους λόγους που αρκετοί από τους παλαιότερους αναφέρονταν σε αυτή τη μπάντα έχοντας τη βεβαιότητα πως έζησαν τις ημέρες που μπόρεσαν να δουν κάποιους “δικούς μας” να στέκονται δίπλα στους GunClub, τους Wipers, τους DreamSyndicate, τους ThinWhiteRope.
Το “HeavyLiquid” του 2009 διέλυσε την όποια αμφιβολία μπορεί να είχε κάποιος για το αν οι LastDrive “δαγκώνουν” ακόμα. Και μόνο οι πρώτες νότες του “AGlassOfBrokenDreams” θα αρκούσαν γι’ αυτό, αλλά υπάρχει και το “HeadlongToTheEdge”, το “JackoftheHighway”, το “Pantheman” και το “Magdalene” για να επιβεβαιώσουν πως η μπάντα επέστρεψε για τα καλά.
Και τώρα, 30 ολόκληρα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους, εν μέσω μιας κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας σε οικονομικό, ανθρωπιστικό, ψυχολογικό και – εδώ και πολλά χρόνια – αισθητικό επίπεδο, οι LastDrive είναι πάλι εδώ. Με τη συνδρομή ορισμένων σπουδαίων μουσικών, οι οποίοι μοιράστηκαν μαζί τους την πεποίθηση πως διέξοδος μπορεί να βρεθεί μακριά από την ανηθικότητα και τις ευκολίες που μας σερβιρίστηκαν απλόχερα ως “ιδανικά”, πριν έρθει η ώρα να πληρώσουμε και τον λογαριασμό, έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως υπάρχει και μια διαφορετική στάση ζωής που, με όλη την αφοπλιστική απλότητα και ειλικρίνειά της, μπορεί να προσφέρει στον καθένα μας πολύ καλύτερες και ξεκάθαρες λύσεις.
Συναγωνιστές και συνοδοιπόροι στον ίδιο δρόμο, θα μοιραστούν τη σκηνή μαζί τους για να γιορτάσουν όχι μόνο τα τριαντάχρονα των φίλων τους αλλά και την ιστορία ολόκληρης της ντόπιας σκηνής, κόντρα στη μαυρίλα και τη μιζέρια που μας έχουν επιβάλει. Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος από τις Τρύπες, ο Ασκληπιός Ζαμπέτας (“μοιρασμένος” ανάμεσα στις Τρύπες και τους μοναδικούς Mushrooms), ο Κώστας Τρυψάνης (επίσης από Mushrooms), o Αλέκος Κανταρτζής (από τους, επίσης θρυλικούς, Γκούλαγκ), ο Λάμπρος Σαλτσίδης και ο Πάνος Ρώσσης (ZiggyWas, Clerks’ Conspiracy), ο Χρήστος “Danny” (Ναυτία, Νο Σιν), ο Gaz (PersonalityCrisis) και οι Roundlights, συνθέτουν αυτή την ανεπίσημη rock’n’rolldreamteam που θα μας ταξιδέψει, για πολλές ώρες, με βασικό όχημα τις μουσικές των LastDrive τη βραδιά της 23ης Δεκεμβρίου.
The Last Drive + Friends – 30 Years (A)Live: Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου, Fix Factory of Sound (26ηςΟκτωβρίου 15, Θεσσαλονίκη / τηλ. 2310 500670 & 2310 504014 / www.fixfactoryofsound.gr).
Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30 και εισιτήρια προπωλούνται, προς 7 ευρώ, στα καταστήματα Public, SevenSpots, Παπασωτηρίου, το TicketHouse και το LotusRecordShop. Online αγορά στο www.viva.gr
Στο ταμείο, το βράδυ της συναυλίας, η τιμή θα είναι 10 ευρώ.
Γραφείο Τύπου / Επικοινωνία:
Δέσποινα Παπαδοπούλου / despdp@gmail.com
Θωμάς Μαχαίρας / maxairas-th@ath.forthnet.gr + thomasknife69@gmail.com / 6936 161979
