Αν το Imaginary Cities [2015] αποτελούσε ένα ορχηστρικό masterpiece και ένα βήμα μπροστά για τον Chris Potter, το The Dreamer Is The Dream είναι λιγότερο φιλόδοξο.

Από τους συνεργάτες του, ο Κουβανός πιανίστας David Virelles είναι ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της νεώτερης γενιάς. Η τεχνική / αυτοσχεδιαστική ικανότητα του είναι υψηλοτάτου επιπέδου, εφάμιλλή της και η συνθετική του φλέβα [αναζητείστε τα άλμπουμ του]. Ο μπασίστας Joe Martin έχει δουλέψει μεταξύ άλλων με τους Mark Turner, Kevin Hays, Brad Mehldau, όσο για τον ντράμερ Marcus Gilmore, μερικές συνεργασίες είναι επίσης ενδιεκτικές: Steve Coleman, Chick Corea, Vijay Iyer, Cassandra Wilson...

Το ιλιγγιώδες, αιχμηρό λεγκάτο του Potter τον κατατάσσει στη χορεία των Coltrane disciples. Αυτό ως προς την αίσθηση του ήχου. Γιατί κατά τ' άλλα ...ο άνθρωπός μας αποτελεί μια ζωντανή μουσική εγκυκλοπαίδεια: η ολοκληρωμένη γνώση του κάθε πτυχής της jazz, και όχι μόνο, τον καθιστά ιδανικό συνεργάτη των πιο ετεροκλήτων leaders. Απαράμιλλη τεχνική, πρωτότυπες ιδέες, ευκρίνεια, αποφασιστικότητα στις διατυπώσεις, μετατρέπουν το τενόρο του σε ανεξάντλητη πηγή ευφορίας.

Αυτό που εξερευνά εδώ είναι ένα προσωπικό, εξελιγμένο λάτιν υβρίδιο, πολύπλοκο αρμονικά, λεπτά επεξεργασμένο ρυθμικά, με έντονο το στοιχείο του modal και απόηχους σύγχρονης μουσικής. Οι συνθέσεις, 6 τον αριθμό, μακροσκελείς και περιπετειώδεις, υπογράφονται όλες από τον ίδιο. Αποδίνονται με δεξιοτεχνική μέθεξη και πληθωρικό συναίσθημα.

Κάποια high points:
Το υποβλητικό ξεκίνημα του "Heart In Hand" [και του άλμπουμ] με απρόβλεπτες αρμονικές εναλλαγές, ως ντουέτο των Virelles, Potter. Το σόλο του δεύτερου θα απογειωθεί με την είσοδο των υπολοίπων ...είναι μια στιγμή σπάνιας αμεσότητας.
Η ευαισθησία και η μελωδική εκλεκτικότητα του ομώνυμου track.
Οι ατονάλ μονταλισμοί του Vireles στην κορύφωση του συναρπαστικού ονειρικού συνειρμού με τίτλο "Yosadhara".
Το κλίμα "πανικού" ["Sonic Anomaly"] στο οποίο κλείνει το άλμπουμ, αντίθετα με το ξεκίνημά του. Ασσύμετροι χρόνοι, ελλειψοειδείς φράσεις του τενόρου και ένα μικρό πιανιστικό όργιο - σπονδή στον Cecil Taylor από τον Virelles.

ECM

7/10

 ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ