Verve

Μετά από δυο "παρασπονδίες" [Rag Doll, 2012, με αφανή jazz κομμάτια από τα '20s και '30s, και Wallflower, 2015, rock & pop oriented] έχουμε την επιστροφή στα jazz standards, με ένα δίσκο "νυχτερινό" όσο ποτέ, low profile ακόμα και για τα δικά της δεδομένα: Το εισαγωγικό "Like Someone In Love" και τα "Blue Skies", "No Moon at All", "I'll See You In My Dreams" είναι τα μόνα στοιχειωδώς ζωηρά tracks, επί συνόλου 11.

Νομίζω πως ακούω τους ρέκτες του hi-energy να μιλούν για υπνηλία... Αξίζει να αντισταθεί κανείς στον πειρασμό να τους ακολουθήσει: είναι η άποψη, οι εκ βαθέων τόνοι, η πίστη στη δύναμη της μελωδίας που κάνουν τη διαφορά, ακόμα και αν η προσέγγιση είναι τόσο ορθόδοξη.

Είναι επίσης οι λεπτομέρειες, όπως το μπάσο στο "Like Someone In Love" οι ανάσες των εγχόρδων στα "Isn't It Romantic", "Night And Day", "Sway", το βιολί στο "I'm Confessin' (That I Love You)", η κιθάρα στο "I'll See You In My Dreams"], και τόσες άλλες.

Αξιοσημείωτος είναι ο ερχομός του πιάνου της DK στο επίκεντρο του ήχου, και η έμφαση που έχει δοθεί στα σόλο της. Αυτό της περιποιεί τιμή, όταν οι μπάντες που εναλλάσσονται στη διάρκεια του Turn Up The Quiet [τρεις τον αριθμό, τρίο, κουαρτέτο, κουιντέτο] απαρτίζονται από μουσικούς όπως o βιολιστής Stuart Duncan, οι κιθαρίστες Russell Malone, Marc Ribot, ή οι μπασίστες Christian McBride, Tony Garnier...

Η ηχητική ενότητα είναι αφημένη στα σίγουρα χέρια του επανακάμψαντος Tony LiPuma. Έμελλε να είναι η τελευταία του παραγωγή, "έφυγε" λίγο πριν απ' την κυκλοφορία του άλμπουμ.

6.5/10