Στον 2ο του δίσκο ως Άνθρωπος από τη Μανάγρα, ο Coti K καταπιάνεται ενεργά με το γράψιμο (αγγλόφωνων) τραγουδιών, σε ένα ύφος λιτό, που μπορεί και να ξενίσει όσους τον γνώρισαν ως παραγωγό των Στέρεο Νόβα, ως μέλος των Mohammad ή από τις πειραματικές διαδρομές της προσωπικής του καριέρας, καθώς άλλοτε δείχνει να προσεγγίζει τη διεθνή indie folk σχολή κι άλλοτε να κινείται σε περιοχές συγγενικές των Γάλλων Air.

Ακριβώς όμως αυτό το λιτό ύφος, αυτή η απλότητα που χαρακτηρίζει το Half A Century Sun, αποδεικνύεται κλειδί της επιτυχίας του. Κάπου μεταξύ Αθήνας και Τήνου, υπό τη σκέπη μιας πρόσφατης πατρότητας, μα και των στοχασμών που μπορεί να πυροδοτήσουν τα 50ά γενέθλια, ο Coti K εκκινεί εδώ μια προσωπική διαδρομή, η οποία φροντίζει όμως να μη χαθεί στις αναζητήσεις της.

Ο ρομαντισμός της, έτσι, προβάλλεται σε πρώτο πλάνο· το ίδιο και η μελαγχολία, καθώς η όλη πορεία εμπεριείχε και ματαιώσεις –και πώς αλλιώς να γινόταν, δηλαδή; Αλλά ταυτόχρονα, πριμοδοτείται και μια αίσθηση ελπίδας, κάνοντας τις συχνότητες να αποκτούν την ιδιότητα που τα δημοσιογραφικά κλισέ αποδίδουν ως «ζεστασιά» ("Sailor", "Martha's Home", "Saviors Of The World").

Μπορεί λοιπόν η φόρμα να μην πρωτοτυπεί, ωστόσο μια τέτοια ανάγνωση αποδεικνύεται επιφανειακή και μόνο να σε απομακρύνει μπορεί από μια δουλειά γεμάτη προσωπικότητα.

7/10
ΧΑΡΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΔΗΣ

Inner Ear