Άρχισα να ενημερώνομαι για τα οικονομικά των εταιρειών, τις εξαγορές που γίνονται, πόσοι απολύθηκαν στο Τόκιο, πόσες περικοπές έγιναν στην Οσάκα, πόσο ακριβό έγινε το γεν και γιατί η Philips έγινε TPVision... Πιάνω τον εαυτό μου, διαβάζοντας περιοδικά και ιστοσελίδες που γράφονται από μηχανικούς για μηχανικούς, να μην κλικάρω στο link που λέει για τα 60GHz ασύρματης μετάδοσης 1080p, αλλά σε εκείνο που αναφέρεται στο κλείσιμο της γραμμής παραγωγής στη Μοtorola ή στην εξαγορά της Sharp από την Samsung.
Ανοίγοντας ελληνικά περιοδικά, εφημερίδες και «ξεφυλλίζοντας» ελληνικά site κάτω από το θέμα «τεχνολογία» δε διαβάζεις τίποτε άλλο από δελτία Τύπου που στέλνουν σωρηδόν κάθε μέρα οι εταιρείες, αλλά και ειδήσεις της μορφής η Fujitsu Siemens γίνεται Fujitsu, η Blaukpunkt «πουλήθηκε», η Clarion αγοράστηκε από τη Hitachi ή η Sony παρουσίασε ζημίες. Όλα αυτά για τους «τεχνολογικούς» συντάκτες είναι τεχνολογία. Έλεος πια. Tα οικονομικά και επιχειρηματικά νέα... είναι τεχνολογία;
Μπορεί να είμαστε βυθισμένοι μέσα στην οικονομική κρίση, αλλά, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που φτιάχνουν καινούργια πράγματα. Ας γράψουμε για τη δουλειά τους και ας αφήσουμε τη Ναυτεμπορική και τις άλλες οικονομικές εφημερίδες να κάνουν και αυτές τη δική τους. Βέβαια, υπάρχει κι ο αντίλογος που λέει ότι: «Αυτές είναι οι ειδήσεις που σηματοδοτούν την εποχή μας». Πράγματι, αυτές πια μονοπωλούν την καθημερινότητά μας.
Γιατί η εξαγορά μιας εταιρείας ή η παύση μιας γραμμής παραγωγής έχει συνέπεια την απώλεια πολλών θέσεων εργασίας, και αυτό κανείς δεν το θέλει. Έλα, όμως, που γίνεται. Όλα αυτά οδηγούν σ’ ένα «ακριβό» σκηνικό, σ’ ένα δύσκολο τοπίο.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι τα νέα μοντέλα (π.χ. τηλεοράσεις) θα είναι ακριβότερα από τις τρέχουσες. Οι τιμές θα ανέβουν στα ποιοτικά προϊόντα, δηλαδή στα μεγάλα μοντέλα. Άλλοι σπεύδουν να αγοράσουν για να προλάβουν, άλλοι έχουν γίνει οι καλύτεροι πελάτες του Amazon.co.uk, και άλλοι απλώς δεν μπορούν να αντιδράσουν.
Ειδικά στις επιχειρήσεις, οι μεν θέλουν να ξέρουν τι κάνουν οι δε: Πώς αντιδρούν στην κρίση, πώς περιορίζουν τα κόστη τους και... αν είναι δυνατόν να βρουν κάποια αποτελεσματική λύση. Όλοι είναι προσεκτικοί, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, και έτσι ακολουθούν short-term προβλέψεις.
Αφού δε γνωρίζουν οι επιχειρήσεις, η ίδια η βιομηχανία δηλαδή, πώς είναι δυνατόν να ξέρει ένας μέσος καταναλωτής... ηλεκτρονικών, για παράδειγμα. Να βάλει το χέρι στην τσέπη ή να κρατήσει τα χρήματά του σε ασφαλές μέρος; Σε συζήτηση που είχαμε με τρανούς οικονομολόγους αναφέρθηκε ότι αυτή η κρίση μπορεί να μας οδηγήσει στο φαινόμενο να αποκτήσουν αξία οποιαδήποτε μηχανήματα έχουν «αποθηκευμένη» δουλειά και κόπο στην κατασκευή τους.
Ένα high-end ηχείο, για παράδειγμα, έχει ακριβά εξαρτήματα και απίστευτη δουλειά για να κατασκευαστεί. Παλιά αυτόν τον κόπο τον αγοράζαμε με λίγα. Σύντομα θα κοστίζει πολλά. Το χειρότερο σενάριο λέει ότι μπορεί να έρθει η ώρα να «πουλάμε» τα μηχανήματά μας για να ζήσουμε;
Όπως στην Κατοχή που πουλούσαν τις ραπτομηχανές στους μαυραγορίτες; Ίσως, το αγαπημένο μας στερεοφωνικό μάς σώσει κάποτε, κάτι που βέβαια απευχόμαστε. Αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι και ας αφήσουμε τους οικονομολόγους να κάνουν τη δουλειά τους. Ειδικά τώρα που η χώρα μας περνά διπλή κρίση, μία οικονομική και μία κοινωνική. Ευχόμαστε να μας βγει σε καλό, να βγούμε πιο δυνατοί και πιο ισχυροί τόσο στην περιοχή όσο και στην Ευρώπη.
