Κυκλοφόρησε το κινητό-γουόκμαν W800i της SonyΕricsson και συνέβη το ίδιο: μέσα σε λίγες ημέρες, εξαφανίστηκε από τα ράφια.

Πήγαινες να αγοράσεις την 750 ψηφιακή φωτογραφική της Casio κι έπρεπε να γραφτείς σε λίστα αναμονής. Τελικά, πάει καλά ή όχι η αγορά;

Εξαρτάται από ποια πλευρά θα την κοιτάξει κανείς. Αν πρόκειται για ηχείο ή ακόμη και για σύστημα home cinema (που δεν είναι πια και τόσο της μόδας), μάλλον δεν πάει καλά. Αν, όμως, πρόκειται για DVD εγγραφής, δορυφορικό δέκτη, τηλεόραση ή οτιδήποτε άλλο κουβαλά νέα τεχνολογία, τότε, ναι, πουλάει. Αυτό το γνωρίζουν οι ευέλικτοι κατασκευαστές και φροντίζουν πάντα να έχουν στα ράφια τέτοια προϊόντα. Η δύναμη της ελληνικής αγοράς σε ελάχιστους μήνες αναμένεται να αυξηθεί, με την εμφάνιση δύο μεγάλων πανευρωπαϊκών αλυσίδων ειδικών καταστημάτων τεχνολογίας.

Η έλευση αυτών των μεγαλοκαταστημάτων θα κάνει τις τιμές να υποχωρήσουν περισσότερο, με παράπλευρο αποτέλεσμα την αναγκαστική αναδιοργάνωση πολλών αντιπροσωπειών που μέχρι τώρα «έτρεχαν» σε αργούς και οικογενειακούς ρυθμούς. Ήδη η ανακατάταξη της αγοράς έχει επιφέρει τα πρώτα αποτελέσματα.

Μεγάλες και παραδοσιακές αντιπροσωπείες αλλάζουν χέρια, άλλες που έσφυζαν από ζωή και πωλήσεις ψάχνουν για υπαλλήλους, άλλες κατέβασαν ρολά και άλλες έχουν καβαλήσει το καλάμι... χωρίς να γνωρίζουν ότι έρχεται η εντολή παύσης από τα κεντρικά γραφεία της Ευρώπης. Υπάρχουν, βέβαια, και αυτοί που απλώς περιμένουν να βγουν σε σύνταξη.

Αυτό που μ’ ενοχλεί, όμως, περισσότερο είναι όταν μαθαίνεις τα χάλια τους από τη μαμά εταιρεία στο εξωτερικό. Και ειδικά αν αυτός είναι κάποιος μεγάλος αντιπρόσωπος, που στο περιοδικό συμπεριφέρεται ως σοβαρός και «μέσα στα πράγματα».

Το χειρότερο, επίσης, είναι όταν κάποιος κατασκευαστής μου ζητά να του προτείνω ονόματα να αναλάβουν στην Ελλάδα την εταιρεία του, γιατί δεν είναι ευχαριστημένος από την πορεία της στην αγορά. Και να σκεφτείτε ότι πρόκειται για μεγάλες και γνωστές εταιρείες. Μερικές φορές, σκέπτομαι, μακάρι να είχα τα χρήματα να πάρω εγώ τη τάδε ή τη δείνα εταιρεία, απλώς και μόνο επειδή αγαπώ την ιστορία και τα προϊόντα της.

Αλλά, πάλι, λέω, ο καθένας έχει τη δική του αποστολή σ’ αυτήν τη ζωή. Παρόμοια φαινόμενα ζούμε φέτος και με την έκθεση ΗΧΟΣ ΕΙΚΟΝΑ, όπου δύο, τρεις μεγάλες εταιρείες που ανδρώθηκαν μέσα από τις σελίδες του περιοδικού στα τελευταία 32 χρόνια αποφάσισαν, για δικούς τους λόγους, να μη μας τιμήσουν. Όμως, εξακολουθούν να μη μας δίνουν εξηγήσεις για το γιατί δεν έρχονται στην έκθεση. Είναι μια παράξενη στάση - λόγω της μεταβατικής περιόδου που περνά η αντιπροσώπευση της Panasonic στην ελληνική αγορά, βρήκαν την ευκαιρία να κρυφτούν πίσω από την σκιά της.

Από την άλλη, σκέφτομαι, ίσως η απόφαση αυτή τους ξεγυμνώσει, ώστε να δούμε το αληθινό τους πρόσωπο, το οποίο τόσα χρόνια έκρυβαν πίσω από τα όμορφα και καλά προϊόντα που έφτιαχναν οι αγαπημένοι μηχανικοί και σχεδιαστές των οίκων που αντιπροσωπεύουν. Αλλά είπαμε, άλλο πράγμα να είσαι έμπορος και άλλο δημοσιογράφος, σχεδιαστής, κατασκευαστής ή απλώς έντιμος άνθρωπος. Επειδή περνώ αρκετές ημέρες κάθε μήνα στο εξωτερικό, λόγω των υποχρεώσεών μου στην EISA ή λόγω των επισκέψεών μου σε εργοστάσια, είναι πια διάχυτη η άποψη σε κάθε κύκλο ότι κατασκευαστής που δε συνεργάζεται με τον ειδικό Tύπο απλώς δεν έχει θέση στο μέλλον.

 Όσοι μας έταξαν τη σύγκλιση τεχνολογιών και συσκευών πιθανώς μας εξαπάτησαν. Αυτό διαπίστωσα κατά τη διάρκεια της έκθεσης IFA στο Βερολίνο, όπου φέτος το γιόρτασα δεόντως, αφού έκλεισα ακριβώς 20 χρόνια από την πρώτη μου επίσκεψη. Πολλά είναι τα συστήματα, τα στάνταρντ και τα φορμά - ακόμη και εν έτει 2005, είναι δύσκολο να αναπτυχθεί ένα εντελώς ψηφιακό σπίτι.

Κάτι τέτοιο θα γίνει προοδευτικά, αλλά όχι σήμερα, που οι ψηφιακές συσκευές δεν είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να λειτουργούν ή να συνεργάζονται μεταξύ τους. Μέχρι να συμβεί η σύγκλιση τεχνολογιών, η «μπάλα θα έχει χαθεί» από τους κατασκευαστές και θα βρίσκεται στα πόδια, για παράδειγμα, των Google, Vodafone, Village, Nova ή EPT, αφού τον πρώτο λόγο θα έχουν οι εταιρείες διανομής περιεχομένου και όχι hardware. Πάντως, η «bus» λέξη στην IFA ήταν το «HD», τα δύο αυτά γράμματα που χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη σειρά νέων προϊόντων εικόνας υψηλής ευκρίνειας.

Και όλοι θέλουν κομμάτι από στην πίτα. Στο Βερολίνο το HD θα το γιορτάσουν σίγουρα το καλοκαίρι, με την ευκαιρία του Παγκόσμιου Kυπέλλου Ποδοσφαίρου.

Kρίμα που η Ελλάδα έχασε αυτήν την ευκαιρία με τους Ολυμπιακούς, να ήταν, δηλαδή, η πρώτη HD χώρα της Ευρώπης. Το είχαμε πει πέρυσι..., αλλά τα χρήματα πήγαν στον κάλαθο των αχρήστων. Μόλις τώρα η ΕΡΤ, ύστερα από πιέσεις των Ευρωπαίων, ξεκινά να σκέφτεται την ψηφιακή επίγεια τηλεόραση (που είναι SD και όχι HD). Τα χρήματα, φυσικά, θα έρθουν από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ που πληρώνουμε. Φανταστείτε η EΡΤ να κάνει το ψηφιακό της πρόγραμμα συνδρομητικό και χιλιοσυμπιεσμένο, όπως του πακέτου της Νοva.  

Υ.Γ. Έφυγε ένας πρωτοπόρος στη μουσική, o Ρόμπερτ Μουγκ, στα 71 του χρόνια. Ήταν ο άνθρωπος που σημάδεψε την ηλεκτρονική επεξεργασία του ήχου με τα Theremin που κατασκεύαζε. Ο Μουγκ πούλησε το πρώτο του Theremin προς 49,95 δολάρια και, στη συνέχεια, το 1964, συναρμολόγησε ένα ιδιαίτερα πρακτικό ηλεκτρονικό συνθεσάιζερ με πλήκτρα, το Minimoog.

Ο ήχος του Μουγκ μέσα από τα συνθεσάιζέρ του έχει επηρεάσει όλα τα γνωστά συγκροτήματα από την εποχή του μέχρι και τις μέρες μας. ,95 δολάρια και, στη συνέχεια, το 1964, συναρμολόγησε ένα ιδιαίτερα πρακτικό ηλεκτρονικό συνθεσάιζερ με πλήκτρα, το Minim.