Παρ’ ότι η Budapest Festival Orchestra παίζει σε σύγχρονα όργανα, ο μαέστρος προτίμησε να αλλάξει κάποια πνευστά (κλαρινέτα, κόρνα, τρομπόνια) με παλιά όργανα, για να φέρει το ηχόχρωμα κοντά σε αυτό που είχε στο μυαλό του ο συνθέτης. Έτσι, τα τραχιά χάλκινα έρχονται σε έντονη αντίθεση με τα γλυκά έγχορδα.

Η ηχογράφηση έγινε πέρυσι τον Ιούνιο στο Παλάτι των Τεχνών στη Βουδαπέστη. Η εξοικείωση του Hein Dekker και του Jared Sacks με το χώρο μας δίνει ένα εξαιρετικό surround αποτέλεσμα, με τη σκηνή καλά εστιασμένη και φαρδιά έως έξω από τα ηχεία εμπρός, ενώ σβήνει ομαλά προς τα πίσω. Αυτή είναι η αξία του πολυκάναλου!

Το SACD συμπληρώνουν οι Πέντε Γερμανικοί Χοροί, αλλά με τον ανάλαφρο χαρακτήρα τους αυτά τα εφηβικά έργα θα προτιμούσαμε να ήταν πριν, και όχι μετά τη συμφωνία στο δίσκο. Τώρα απλώς πατάς το Stop μετά το τέταρτο track. 

Αντίθετα με το δίσκο της Channel, o δίσκος της Pentatone δεν προσθέτει κάποιο συμπλήρωμα στη συμφωνία. Κι εδώ όμως ο μαέστρος έχει κάνει αλλαγές.

Έχει μειώσει τον αριθμό των εγχόρδων στην ορχήστρα σε μέγεθος που πλησιάζει πια ορχήστρα δωματίου, και όχι μεγάλη συμφωνική ορχήστρα. Έτσι, τα ξύλινα πνευστά αναδεικνύονται πολύ καλύτερα και, σε συνδυασμό με το γρήγορο τέμπο, δίνουν μια διαφορετική πνοή στο έργο.

Παρ’ όλα αυτά, το ηχητικό αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο καλό, με την ακουστική του Queen Elizabeth Hall της Αμβέρσας να είναι ιδιαίτερα προβληματική και το τελικό αποτέλεσμα σαφώς υποδεέστερο από τη φήμη της Pentatone. 

Όπως καταλαβαίνετε, ο Fischer είναι η κορυφαία audiophile επιλογή του έργου σε SACD.