Η εισαγωγική σειρά των Classic διατηρεί τα πολύ υψηλά ποιοτικά στάνταρτ της Conrad Johnson και προσφέρει, με διακριτικό αλλά ουσιαστικό τρόπο, τα απαραίτητα για την ηχητική μας ευτυχία.

Η “βασική ομάδα” της Conrad Johnson περιλαμβάνει έναν ultalinear τελικό ενισχυτή με ισχύ 60W και έναν προενισχυτή γραμμής με προαιρετικό τμήμα phono. Το σετ αυτό παράγεται σε δύο εκδόσεις, την απλή και την SE, οι οποίες έχουν σημαντική διαφορά τιμής, κοντά στα δυόμιση χιλιάρικα, διαφέροντας ως προς τις λυχνίες ισχύος (EL34 στην απλή και ΚΤ-120 στην SE) και την παρουσία των φημισμένων custom πυκνωτών σύζευξης τύπου τεφλόν αλλά και υψηλότερης ποιότητας αντιστάσεις metal film στην πιο καλή έκδοση.

Για τη δοκιμή αυτή παραλάβαμε το ζευγάρι των δύο Classic στην SE έκδοση, με τον προενισχυτή εξοπλισμένο μόνο με το τμήμα line. Ο τελικός διαθέτει ένα ζευγάρι μπόρνες στην έξοδο που έρχονται καλωδιωμένες στα 4Ω αλλά μπορούν να αλλάξουν με μικρή επέμβαση στο εσωτερικό καθώς υπάρχουν διαθέσιμα τυλίγματα για τα 8Ω και τα 16Ω. Υπάρχει εξάλλου ένα απλό αλλά αποτελεσματικό σύστημα πόλωσης των λυχνιών ισχύος από το χρήστη, με ενδεικτικό LED που, σβήνοντας, σηματοδοτεί τη σωστή ρύθμιση.

Συνολικά, τα δύο μηχανήματα διαθέτουν 8 λυχνίες που γίνονται 11 όταν συμπεριλάβουμε το phono των 54dB κέρδους. Δεν είναι όμως αποκλειστικά λαμπάτα τα κυκλώματα, καθώς στον προενισχυτή οι λυχνίες δίνουν το κέρδος της τάσης και ακολουθεί solid state έξοδος που λειτουργεί ως απομονωτής που παρέχει το ρεύμα στην επόμενη βαθμίδα και χαμηλώνει την αντίσταση εξόδου, ώστε να μπορεί να οδηγήσει απρόσκοπτα οποιονδήποτε τελικό ενισχυτή.

Ο τελικός αυτός οδηγείται πάντως πολύ εύκολα (παρουσιάζει 100KΩ στην είσοδο και 700mV ευαισθησία) ακόμη και από παθητικό προενισχυτή, ωστόσο κερδίζει σημαντικά σε παρουσία, δύναμη και λεπτομέρεια όταν θα λειτουργήσει ως ζευγάρι με τον Classic 2. Σε γενικές γραμμές, από το σετ δεν φαίνεται να λείπει τίποτε το ουσιαστικό εκτός ίσως του τηλεχειρισμού (που δεν είναι και τόσο ουσιαστικό). Υπάρχει πολύ καλή ισχύς, πλήθος εισόδων και αλάνθαστη εργονομία ενώ, δίχως άλλο, πρόκειται για κατασκευές αντάξιες της πολύχρονης εμπειρίας και της σπουδαίας φήμης της εταιρίας, που δείχνουν ότι θα αντέξουν με επιτυχία τη δοκιμασία του χρόνου όσο ελάχιστες ακόμη.

C-J Rules
Η μαύρη ματ βαφή κυριαρχεί διακριτικά στα δύο σασί και αφήνει τις χαρακτηριστικές χρυσαφί προσόψεις να επιβάλλουν το στυλ τους, ένα στυλ αρχοντιάς και απλότητας που συνδέουμε εδώ και πολλά χρόνια με τα διάσημα μηχανήματα από τη Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Οι τέσσερις μαύρες βίδες στα άκρα των προσόψεων και το κεντρικά τοποθετημένο λογότυπο συνιστούν το γνώριμο σκηνικό στα Classic. Ο μεν τελικός διαθέτει ένα μεγάλο διακόπτη εκκίνησης προς τα δεξιά, τοποθετημένο σε “παράθυρο” πιο μέσα από το επίπεδο της πρόσοψης, ο δε προενισχυτής έχει έναν μικρό διακόπτη αεροπορικού τύπου για την εκκίνηση της τροφοδοσίας σε παρόμοιο σημείο συν τα δύο περιστροφικά ρυθμιστικά για τη στάθμη και την επιλογή της πηγής.

Το όνομα Classic σε πλάγια γραμματοσειρά βρίσκεται αριστερά επάνω για τον προενισχυτή και πιο κάτω για τον τελικό (μαζί με το Sixty) που, τελικά, μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό έστω κι αν η πρόσοψη του προενισχυτή είναι λίγο ψηλότερη από εκείνη του τελικού. Περνώντας στον τελικό, δεν θα βρούμε αστραφτερά μέταλλα και εντυπωσιακά καλύμματα για τους μετασχηματιστές αλλά ένα μεγάλο, αδρανές μεταλλικό “κλουβί” που καλύπτει τα πάντα και το οποίο βιδώνεται στο σασί με τέσσερις σταθερές βίδες με ελατήρια στο εσωτερικό του, αφήνει δε ένα αρκετά μεγάλο κενό στο πίσω μέρος του. Η αφαίρεση είναι εύκολη υπόθεση καθώς υπάρχουν οπές στο επάνω μέρος για να περάσει το κατσαβίδι, όμως αυτό θα γίνει άπαξ ή ανά αραιά διαστήματα για να τσεκαριστεί η πόλωση των λυχνιών ισχύος και όχι “για να παίξει καλύτερα” ο ενισχυτής, αφού δεν επηρεάζει αρνητικά την απόδοση, νομίζω δε ότι αισθητικά είναι προτιμότερος “ντυμένος”.

Εγώ πάντως βιάστηκα να το ξαναβιδώσω γιατί μετά από λίγο άναψε ξανά το LED της μιας ΚΤ-120 (οριακά, καθώς έσβηνε για λίγο και μετά άναβε ξανά) κι έτσι το αφαίρεσα και πάλι δίνοντας μια ιδέα παραπάνω περιθώριο στη ρύθμιση (η οποία γίνεται με βίδα που βρίσκεται αρκετά βαθιά εντός του σασί-αν δεν έχετε πολύ σταθερό χέρι καλό είναι να χρησιμοποιήσετε ξύλινο κατσαβίδι για μεγαλύτερη σιγουριά). Από την πλευρά του, ο προενισχυτής έχει φυσικά απλούστατη λειτουργία καθώς απουσιάζει κάθε σύγχρονη ευκολία. Εφαρμόζεται χρονοκαθυστέρηση κατά την εκκίνηση για μερικά δευτερόλεπτα και ύστερα είναι έτοιμος για ακρόαση. Τo μόνο σημείο που μπορεί να ξενίσει είναι ο ακροδέκτης της γείωσης δίπλα στην είσοδο του πικάπ, που είναι μια απλή βίδα και όχι κάποιο βύσμα.

Η φιλοσοφία σχεδίασης της εταιρίας είναι υπέρ της απλότητας σε συνδυασμό με πολύ καλής ποιότητας υλικά. Μια ματιά στο εσωτερικό του προενισχυτή αποκαλύπτει του λόγου το αληθές, καθώς συναντούμε ελάχιστα εξαρτήματα τοποθετημένα με χορταστικές αποστάσεις μεταξύ τους σε μια μεγάλου μεγέθους ποιοτική πλακέτα.

Η μοναδική λυχνία του κυκλώματος είναι μια διπλοτρίοδος 6922 που δίνει 22dB κέρδους στην τάση της εισόδου και υποστηρίζεται από τους κορυφαίους custom πυκνωτές CJD (στην απλή έκδοση υπάρχουν ποιοτικοί MKP) και ενεργές σταθεροποιήσεις τάσης με μεγάλες ψύκτρες. Η ανόρθωση γίνεται με διακριτές διόδους υψηλής ποιότητας, υπάρχει εξαιρετική προσοχή στις λεπτομέρειες (όπως οι γειώσεις), τάξη παντού και εξαιρετικές κολλήσεις.

Ο μετασχηματιστής τροφοδοσίας κατασκευάζεται από την αμερικανική Foster Transformer Company (FTC) για λογαριασμό της C-J και είναι τετράγωνου τύπου, ενώ τη θέση του ρυθμιστικού στάθμης καταλαμβάνει το γνωστό Alps μπλε. Ενδεικτικό της διακριτικής τελειομανίας της εταιρίας είναι το γεγονός ότι ο μετασχηματιστής είναι βιδωμένος στην πλάτη του προενισχυτή και όχι το πάτωμα.

Από την FTC, εξάλλου, προέρχονται οι μετασχηματιστές τροφοδοσίας και εξόδου του τελικού Classic Sixty SE, ο οποίος έχει παρόμοια κατασκευή, με ασορτί πλακέτα και υλικά. Η Conrad Johnson αρκείται στη γραμμικότητα του πολύ απλού σχεδίου της προενίσχυσης και δεν εφαρμόζει αρνητική ανάδραση, κάτι που ισχύει και για το προαιρετικό phono stage, ενώ ο ultralinear τελικός φυσιολογικά χρησιμοποιεί feedback loop αλλά με μέτρο και τρόπο, όπως φάνηκε κατά τις ακροάσεις.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΛΑΜΠΑΣ
Πρώτα έβαλα στο σύστημα τον τελικό και τον οδήγησα με παθητικό προενισχυτή (Alps μπλε 50ΚΩ) με σήμα από το CD7 της Gold Note. Παρότι το μονόδρομο (Fostex FE-138ESR) που χρησιμοποιώ είναι εύκολο (92dB/8Ω), έχει δύο μεγάλους παθητικούς ακτινοβολητές (από λεπτό ξύλο) που επιτρέπουν ιδιαίτερα βαθύ χαμηλό και οι οποίοι δεν “πολυκουνιούνται” με λίγα watt, ζορίζουν δε αρκετά τους ενισχυτές όταν οι στάθμες ανέβουν (κάποιοι ολιγόβατοι μάλιστα παραδίδουν πνεύμα πριν δυναμώσουν για τα καλά).

Με τον Classic Sixty διεγέρθηκαν άψογα κι έτσι πήρα εξαρχής έναν ήχο μεγάλο, απαλό, με φανερά μεγάλη έκταση στα μπάσα και με ακόμη πιο φανερή την άνεση στο ανέβασμα της στάθμης, χάρη στον άριστο έλεγχο του χαμηλού. Μου έκανε πολύ θετική εντύπωση που ο τελικός της Conrad Johnson “εξαφάνισε” τη χροιά από το ξύλο των παθητικών ακτινοβολητών ακόμη και σε μεγάλες στάθμες, όμως ο ρυθμός ήταν υποτονικός και τα πρίμα μαζεμένα, άρα έπρεπε να αλλάξω την πολικότητα στα ηχεία.

Αμέσως τότε ο ρυθμός έσφιξε, τα πρίμα ζωήρεψαν και αποκαλύφθηκε η πολύ καλή τους έκταση, οι μεσοϋψηλές κέρδισαν σε οξύτητα και διαφάνεια και το ανώτερο χαμηλό έγινε πιο στακάτο χωρίς να χάσει σε παρουσία παρά ελάχιστα, κυρίως επειδή αποκαταστάθηκε η ισορροπία με τα πρίμα. Ο Classic Sixty έχει σε γενικές γραμμές πολύ ώριμο και φυσικό ήχο, είναι όμως και πολύ δυναμικός χάρη ίσως στις ΚΤ-120 της SE έκδοσης. Αν εξαιρέσω 1-2 προικισμένους ενισχυτές με mosfet, κάνει τον solid state ανταγωνισμό να ακούγεται σαν “τρανζιστοράκι” δίπλα του, βιαστικό, μικρό, πιεσμένο στις μεταβατικές και τις αντιθέσεις.

Η σκηνή είναι πολύ μεγάλη όπως και τα είδωλα, αλλά όχι αφύσικα ή προβολικά, καθώς οι τονικές αναλογίες διατηρούνται σωστά και στο αυτί μένει τελικά μια ουδέτερη αίσθηση. Η εξαιρετική παρουσία στις μεσαίες και χαμηλές συχνότητες έρχεται δηλαδή χωρίς πάχη και χρωματισμούς ρετρό τύπου, ωστόσο η ηρεμία και η απαλότητα καθόλου δεν θυμίζουν τα σύγχρονα “καταναλωτικά” high-end μηχανήματα, ενώ η ανάδειξη της λεπτομέρειας υπό την παρουσία τέτοιων σωμάτων γίνεται “σφαιρικά”, στα πλαίσια της τρισδιάστατης αναπαράστασης και όχι επιδεικτικά με επιθετική ατάκα και στρίμωγμα των λεπτομερειών στο πεδίο του χρόνου.

Πολλοί ακροατές συνδέουν τη λεπτομέρεια με τον εντοπισμό “μικρών” ήχων στο όριο της ανυπαρξίας, ήχων που μόλις γίνονται αισθητοί. Ωστόσο, δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι σε μηχανήματα κατασταλαγμένα και κυρίως λαμπάτα, όπως τα C-J, αυτό δεν υπάρχει μόνο και μόνο επειδή κάθε ήχος αποδίδεται άνετα και υγιώς και τελικά τίποτε σχεδόν δεν βρίσκεται στο όριο της ανυπαρξίας αλλά αυτή η λεπτομέρεια έχει υπόσταση και συνέχεια, καταλαμβάνει χώρο και διάρκεια και ενσωματώνεται στο σύνολο πλουτίζοντας μουσικά την εμπειρία.

Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται ουσιαστική απουσία μηχανικότητας και περιγραφές σε βάθος σε συνδυασμό με πολύ καλή δυναμική περιοχή και έκταση, στοιχεία που θα βρείτε εν αφθονία στον Classic Sixty SE. Προσθέτοντας τον Classic 2 SE, χρειάστηκε ακόμη μια φορά να αλλάξω την πολικότητα στα ηχεία καθώς είναι μια phase inverting σχεδίαση. Κέρδισα σημαντικά σε δυναμική περιοχή ειδικά στα μπάσα και τα πρίμα, η σκηνή μεγάλωσε κι άλλο και η λεπτομέρεια ήρθε λίγο πιο κοντά μου, ενώ η χροιά έμεινε περίπου αμετάβλητη, διακριτικά φωτεινή και γλυκιά και ουσιαστικά ουδέτερη.

Ευτυχώς δεν έχασα σε καθαρότητα χαμηλής στάθμης και τα πράγματα “φούσκωσαν” ελάχιστα παρά το άφθονο κέρδος του line σταδίου, μπήκε όμως λίγο “νερό στο κρασί” μου (μάλλον από τη solid state έξοδο), που έκανε μια απειροελάχιστη “λεύκανση” στις μεταβατικές και τα πρίμα δίπλα στον παθητικό. Πάντως, οι SE εκδόσεις με τους τεφλόν πυκνωτές είναι γνωστές για τις πολλές εκατοντάδες ώρες στρωσίματος που θέλουν -κάποιοι λένε 1000 ώρες- και το δικό μας σετ απείχε αρκετά από αυτό. Όμως, είναι εξαρχής φανερό το εξαιρετικό “άνοιγμα” στα άκρα του φάσματος ως μια ασυνήθιστη ησυχία και χωρική άπλα σε μπάσα και πρίμα, που επιτρέπει στις οριακές αυτές συχνότητες να αποδοθούν ασυμπίεστα και να ακούγονται απόλυτα δεμένες με τις ευρύτερες μεσαίες.

Ο ανταγωνισμός είναι οξύτατος στην κατηγορία τιμής που κινείται σετ των Classic SE και δύσκολα θα τα προτιμήσει κάποιος για την εμφάνιση, την ισχύ ή τις ευκολίες τους. Επίσης, με 50% πιθανότητες να παίξουν με το σωστό polarity και την άγνοια που κυκλοφορεί περί του θέματος, η καλή, πρώτη εντύπωση δεν είναι εξασφαλισμένη (αφήστε δε το στρώσιμο). Αν όμως ξέρεις τι θέλεις από αυτό το χόμπι, έχεις απαιτητικά ηχεία και προσεγμένη εγκατάσταση, δεν θα χρειαστούν πάνω από λίγα λεπτά εμπρός από τα Classic για να αντιληφθείς το πόσο αληθινοί ενισχυτές είναι.

ΥΠΕΡ
-Ποιότητα κατασκευής, απλό σχέδιο, κορυφαία υλικά
-Μεγάλος, απαλός και δυναμικός ήχος, τρισδιάστατη σκηνή
-Ουδέτερα και ισορροπημένα, χωρίς περιττά στολίδια

ΚΑΤΑ
-Απουσία τηλεχειρισμού

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Classic Sixty SE
ΙΣΧΥΣ: 2x60Wrms
ΛΥΧΝΙΕΣ:4xΚΤ-120, 2x6922, 1x6189
ΑΠΟΚΡΙΣΗ: 20Hz-20KHz
S/N: 96dB
ΕΞΟΔΟΙ: 4, 8, 16Ω
ΕΞΤΡΑ: ρύθμιση πόλωσης
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (ΠxΒxΥ): 44,1x34x16,8 εκ.
ΒΑΡΟΣ: 18,6 κιλά

Classic 2 SE
ΤΑΣΗ/ΚΕΡΔΟΣ: 9,5Vrms/22dB
ΛΥΧΝΙΕΣ: 1x6922
ΑΠΟΚΡΙΣΗ: 2Hz-100KHz
THD, S/N: 0,15%, 98dB
ΕΙΣΟΔΟΙ: 4xline, phono (προαιρετικά)
ΕΞΟΔΟΙ: 2xpre out, tape out
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (ΠxΒxΥ): 48,2x34,6x9,2 εκ.
ΒΑΡΟΣ: 6,3 κιλά

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ: Golden Acoustics
ΕΠΑΦΗ: τηλ. 210-2921131

ΤΙΜΗ: 3.400€ (Classic 2 SE), 5.800€ (Classic Sixty SE)

ΣΧΟΛΙΟ
Μην περιμένετε από τα Classic να σας εντυπωσιάσουν με τον χαρακτήρα τους, καθίστε αναπαυτικά και, απλώς, ακούστε μουσική. Δεν θα αργήσετε να συνειδητοποιήσετε ότι οι ώρες περνούν πολύ ευχάριστα και πως τίποτε δεν τραβάει την προσοχή σας, πέρα από τις νότες και τους ρυθμούς. Όταν ο τόνος και ο χρόνος αποδίδονται σωστά, όπως εδώ, τα λόγια περιττεύουν, τα άγχη εξαφανίζονται και το μόνο που μετράει πια είναι η μουσική.

KEIMENO: ΠΑΡΗΣ ΚΩΤΣΗΣ